LECTORAAT CHANGE MANAGEMENT – De Haagse Hogeschool

Prutswerk: troostboek voor de organisatiemensschiet nu al tekort. Het is een boek dat de organisatiemens – u en ik – met lichtheid en begrip tegemoet wil treden. Een boek zonder urgent probleem dat nodig eens aangepakt moet worden. Een boek dan ook zonder tips, trucs, checklist of stappenplannen. Een boek, in zekere zin, zonder lonkend vergezicht. Geen dystopisch boek hoor, of een aanrijging van chagrijnigheden. Eerder een opgewekte poging om in het reine te komen met het organisatieleven – het leven waar we zulke hoge verwachtingen van hadden maar dat zich uiteindelijk heeft laten kenmerken door geklooi, gemodder, gepruts en gedoe.

Prustwerk schiet tekort omdat het er maar niet van komt. Het boek-in-wording wedijvert met andere heel belangrijke dingen en blijft dus steeds liggen. Wanneer het wel tijd en aandacht krijgt, drukken de ambities van de auteur zo zwaar op het schrijfproces dat de gezochte lichtheid geen schijn van kans maakt. Wat de boel weer blokkeert, meters worden niet gemaakt, frustratie neemt toe, Het Project wordt weer opgeschort, et cetera en dat dan in cirkels. Het boek Prutswerk leidt aan haar eigen diagnose. Hartsikke congruent en geinig, maar opschieten doet het niet.

We gaan het anders doen. Ik deel gewoon wat ik heb. Kijken wat het wordt.

Vandaag: de inleiding. 

“… We knijpen onze ogen dicht en verplaatsen onszelf naar een toekomst waar alles op z’n plek valt. Een toekomst waarin er geen verschil zit tussen wat we met elkaar afspreken en wat we vervolgens doen. Een toekomst waarin we wél met gerust hart durven te varen op de cijfers die we uit het systeem hebben getrokken. We fantaseren over projecten niet meer uit de bocht gieren en over het moment dat we het ene afmaken voordat we aan het andere beginnen. Dat moment, het moment dat alles wel lekker loopt, komt nog. Die gedachte houdt ons staande en maakt het gezwoeg en geploeter draaglijk …”

Lees de hele inleiding HIER