LECTORAAT CHANGE MANAGEMENT – De Haagse Hogeschool

De woorden Let`s Change, You, Us prijkten trots bij de rentree van het nieuwe schooljaar. De oproep stelde me niet gerust. Integendeel: er raasde plots een licht opgefokte onrust. Ik las geen oproep tot verdieping maar tot verandering. Niet ik maar jij en wij. Daaronder ligt mijn ervaring dat veel veranderingen de afgelopen jaren over de vorm gingen. Waar het kan, probeer ik het keurslijf van de hogeschool los te veteren. Luchthappen. Jachtig overleg. Overhaaste beslissingen. Minder echte tijd voor studenten. Compacte volgepropte programma`s. Wandelende hoofden.

Als docent kunsteducatie bij Social Work heb ik studenten jarenlang begeleid bij het experimenteren met materiaal door ruimte en stilte te bieden voor het maken van onhandige mislukkingen en dappere probeersels om eigen schoonheid uit te drukken. Kunst als communicatiemiddel. Nu de kunstvakken uit het curriculum bezuinigd zijn begeleid ik als supervisor een vergelijkbaar proces. Hoe ziet wakkere spontaniteit er uit, welke oordelen daarover zijn beperkend en smoren de creativiteit? Onder welke omstandigheden komt die creativiteit wel en niet tot uitdrukking?

Filosoof Joke Hermsen van Windstilte van de ziel en Kairos heeft me geïnspireerd om m`n zoektocht binnen het lectoraat Change Management te richten op stilte en tijd als voorwaarde voor bezieling en creativiteit en verdieping. Hoe kan ik haar waardevolle pleidooi vertalen naar ons onderwijs? Een intrigerende vraag die me misschien leidt me naar nieuwe mogelijkheden. Wat heeft een kunstenaar nodig om tot bezielde beelden te komen? Welke voorwaarden zijn broodnodig om impulsen uit de ziel te herkennen en te vertalen. De ziel, een moeilijk woord, toch? Is niet iedere student, collega een kunstenaar? Wat is er nodig om deze kunstenaars vertrouwen, tijd en ruimte te geven om zijn bevlogenheid zichtbaar te maken?

Carolien van der Donk,

docent, supervisor, onderzoeker en

artistiek leider Electriciteitsfabriek