Den Haag heeft stedelijke innovatie laboratoria. Duindorp herbergt er een van. De gemeente zoekt daar in samenwerking met onder meer de Haagse Hogeschool naar nieuwe manieren om om te gaan met de karakteristieken van dit vroeger vooral door vissers bevolkte deel van de stad. Karakteristieken worden door de buitenwereld beschreven als ‘racisten’ die ‘allochtonen wegtreiteren’. In de binnenwereld gaat het erom de eigen buurt die de eigen buurt moet blijven. Omdat iedereen elkaar kent en steunt als dat nodig is. En het is gewoon gezellig.

Nu geen verslag van wat dat allemaal oplevert maar een opstap naar de aankondiging van een conferentie. Onlangs organiseerde de International Metropolis Conference samen met het lectoraat Grootstedelijke Ontwikkeling van de Haagse Hogeschool een workshop in het Duindorpse lab. Donato Ricci, verbonden aan Sciences Po in Parijs en Paolo Patelli van onder meer de Design Academy in Eindhoven leidden een experiment tegen de achtergrond van ‘controversy mapping’. Het is een werkwijze die zijn oorsprong vindt in de Actor-Network Theory, waaraan de naam Bruno Latour is verbonden. In zijn médialab van Sciences Po is die theorie, die geen theorie is volgens Latour, vertaald in een handelbaarder methode die ook in Duindorp wordt ingezet.

Op vrijdag 17 november wordt in de Radboud Universiteit Nijmegen een symposium aangeboden die ook verbinding heeft met Latour, en met Duindorp. Het gaat over practice theory en het wordt ingeleid door Elizabeth Shove. Zij heeft veel geschreven over transities in de dagelijkse praktijk in relatie tot kwesties als energie transitie en klimaat verandering. Ook dat zijn onderwerpen waarmee in Haagse stedelijke innovatie laboratoria wordt geëxperimenteerd. Aanbevolen voor degenen die direct of indirect met experimenten in de stad aan de slag zijn.

Meer informatie op: http://www.ru.nl/nsm/imr/news-events/events/events/virtuele-map/interdisciplinary-symposium-on-practice-theory/

Interview Rob Ruts Wat doe je bij De Haagse Hogeschool? Sinds 2010 ben ik docent bij de opleiding Integrale Veiligheidskunde aan de Faculteit Bestuur, Recht & Veiligheid van De Haagse Hogeschool. Daarvoor heb ik een aantal jaar advies gegeven over de ontwikkeling van onderwijs in integrale veiligheidskunde, IVK. Ik houd me al twintig jaar bezig met professionalisering in het veiligheidsdomein. Daaraan een heel directe bijdrage te leveren door ook echt samen met studenten op te trekken, was een aantrekkelijke propositie. Het leerbaar maken van een complex beroep als integraal veiligheidskundige is avontuurlijk, maar beslist geen sinecure. Wat erg helpt, is dat de opleiding een prachtig team heeft. Onderwijs maken doe je samen en dat kan op de hogeschool. Maar wat vooral inspireert is mijn lidmaatschap van twee kenniskringen: van het lectoraat Change Management en het lectoraat Informatie, Technologie en Samenleving. Wat is je achtergrond? Ik ben integraal veiligheidskundige van de generatie van vóór de IVK-opleidingen. De pioniers in het vak waren er in vele soorten en maten. We hebben het vak al doende geleerd, al werkend en pratend met elkaar, met daders, met slachtoffers, met belanghebbenden. Ik heb me veel beziggehouden met de inzet van de politie in relatie tot burgers, en met veiligheidskundige vraagstukken die samenhangen met geweld. Zo ben ik betrokken geweest bij de ontwikkeling van de aanpak van huiselijk geweld. Geweld als aspect van jeugdcultuur, en fenomenen als radicalisering en terreur zijn thema's waar ik me al veertig jaar mee bezighoud. Het heeft me naar vele hoeken van de wereld gebracht. Op het ogenblik doe ik projecten in Kaapstad, Mumbai en New York. Toen ik 35 was startte ik met een studie filosofie. Die studie gaat nog steeds door, waarbij ik vooral kijk naar de vertaling van filosofische inzichten naar de beroepspraktijk. Ik voel me met name thuis bij het Pragmatisme, en bij denkers zoals Richard Rorty en Bruno Latour. Verder ben ik kunstenaar. Beeldende kunst en theater zijn mijn disciplines. Hoe zich dat verhoudt met integraal veiligheidskundige zijn, is een heel verhaal. Kern ervan is dat veiligheid en andere maatschappelijke vraagstukken om een rijker scala aan benaderingen vragen. Hoewel ik bedreven ben in het maken van risicoanalyses en veiligheidsbeheerplannen en ander veiligheidskundig handwerk, onderzoek ik ook achtergronden van veiligheidsvraagstukken door middel van kunstzinnige middelen. En ik toon ze bijvoorbeeld door middel van bijvoorbeeld documentaires en theatervoorstellingen. Wat doe je voor onderzoek? Ik ben gevraagd lid te worden van beide kenniskringen omdat ik professioneel bezig ben met complexe stedelijke vraagstukken en tegelijkertijd kunstenaar ben. De lectoraten Change Management en Informatie, Technologie en Samenleving onderzoeken gezamenlijk hoe kunst een rol kan spelen in verandering, en daar richt ik me op. Dat gebeurt vooral in een laboratorium dat beide lectoraten zijn gestart. Ik doe onderzoek naar hoe een dergelijk laboratorium een functie kan spelen als interventie in de manieren waarop maatschappelijke vraagstukken aandacht krijgen, en dat tegen de achtergrond van de inzet van kunst. In het laboratorium kijk ik verder naar innovatieve benaderingen van stedelijke veiligheidsvraagstukken. Zo zijn we bezig met de vraag hoe nieuwe vormen van wijkaanpak politiek en bestuurlijk passend kunnen worden verantwoord. Ook kijken we naar radicalisering en naar een context gebonden handhaving van de rechtsorde.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: