LECTORAAT CHANGE MANAGEMENT – De Haagse Hogeschool
Meer gepruts: over Echt Werk en het organisatiegedoe dat ons daarvan afhoudtonderzoek op het randje
Deze keer in Prutswerk een analyse van de moeder aller verzuchtingen, namelijk dat we niet aan ons echte werk toekomen. En deze keer inclusief een heuse podcast.
Ik ging in gesprek met Désirée Majoor (tot voor kort lid College van Bestuur van de Hogeschool van de Kunsten Utrecht en nu directeur Theater Kikker / Podium Hoge Woerd) en burn-out specialist Barbara Kok-Overmars (directeur Unlimited People). Ik legde hen de vraag voor: “heeft het uüberhaupt zin om onderscheid te maken tussen het echte werk enerzijds en het vermoeiende organisatiegedoe anderzijds?”
Désirée en Barbara lazen eerst DEZE TEKST en gezamenlijk kwamen we tot de volgende PODCAST
“…Werken in organisaties van formaat betekent dat we voortdurend het gevoel hebben dat we het echte werk omcirkelen, maar nooit bereiken. We zijn in afwachting van het echte werk, doen dingen in voorbereiding op het echte werk, en vrezen dat we collectief steeds vaker dingen doen ten koste van het echte werk. We hollen van stuur- naar werkgroep, leggen dingen in de week, ruimen puin in de mailbox, stemmen wat zaken informeel af, informeren nog even naar de stand van zaken en concluderen op de fiets, in de auto en de trein dat het échte werk is blijven liggen. Wéér is blijven liggen. Hard gewerkt, te oordelen naar wat ons lijf ons influistert, maar weinig gedaan. Onze dagelijkse verzuchtingen geven een aardig inkijkje in hoe we tegen ons werk aankijken. In hoe we onze dagen slijten en hoe dat contrasteert met wat we eigenlijk zouden moeten doen. We doen echt iets niet goed, houden we onszelf voor…”
LECTORAAT CHANGE MANAGEMENT - De Haagse Hogeschool 
het doet me denken aan kunstenaars die beweren dat hun creatieve werk, het maken, hun echte werk is. En dat al het andere er maar van afleidt. Terwijl hun creatieve werk pas tot zijn/haar recht komt als ze bezig zijn met de voorbereidingen van het laten zien van dat werk, vertellen over hun werk aan anderen, onderhandelen over prijzen, organiseren van tentoonstellingen of voorstellingen etc. Het is allemaal echt werk. In die zin was Duchamp misschien wel een ‘echtere’ kunstenaar dan vele kunstenaars van nu. Als je echter nooit meer tijd hebt/maakt om na te denken over wta je doet en waarom, dan wordt het lastig om nog enige motivatie op te brengen voor al dat andere werk. Desalniettemin kan het geen kwaad om er ook over na te denken hoe je met name administratieve lasten kan verminderen die je werk niet verder brengen, maar alleen anderen dienen.
groet, Joost Heinsius
PS als je op de site een comment wil plaatsen, wordt gevraagd een url in te vullen. Maar welke url ik ook intyp, het is niet goed. Dus kan ik daar geen commentaar geven
Op ma 9 dec. 2019 om 08:40 schreef LECTORAAT CHANGE MANAGEMENT – De Haagse
LikeLike