Waardoor komt het toch dat je bepaalde films of toneelstukken per se wilt zien…of zelfs moet zien… en dan liefst een paar keer?! Voor korte tijd waan je jezelf in een andere wereld. Het is net een echte belevenis ondanks dat je naar een beeld of een voorstelling kijkt. Het is magisch en na afloop moet je echt weer even terugkomen in de dagelijkse realiteit. Soms blijft zo’n voorstelling nog lang in je hoofd, blijven bepaalde scenes je bij of snap je ‘het’ opeens.

Wat zou het mooi zijn wanneer je als docent onderwijs kunt maken met zo’n impact, wanneer je als student kunt zeggen dat je een waanzinnig goede les of casus, een fantastisch project hebt gehad of dat je als leidinggevende constateert dat een opleidingsteam nu echt in de ‘flow’ komt. Dat alles willen we in het onderwijs wel bereiken en de ambities van de Haagse Hogeschool zijn daar dan ook naar.

Ik ben nieuwsgierig naar wat je als onderwijsprofessional kunt leren van toneel- en theaterprofessionals en zal daar in 2016 onderzoek naar doen, regelmatig over berichten en er ook vooral wat mee doen in de organisatie.  Het begrip ‘professionele ruimte’ vormt een onlosmakelijk deel van mijn onderzoek, maar daarover later meer.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: