LECTORAAT CHANGE MANAGEMENT – De Haagse Hogeschool

Leven volgens regel 2 van de code. Niet altijd even makkelijk, maar je weet wel waarvoor je het doet. Je doet namelijk goed. Natuurlijk koop je lokaal, en niet bij zo’n deprimerende keten. Kost je een paar centen extra, maar dan wordt je ook geholpen door “mensen met gevoel voor hun vak, liefde voor de sport en vooral vele kilometers op de teller”. 

Lastiger wordt het wanneer je fietsenboer om de hoek het moet opnemen tegen de webshop, zo eentje die een beetje loopt te pochen dat hij dus mooi niet op een dure A-locatie zit en dus de prijzen laag kan houden. Gevoel voor het vak, liefde voor de sport – het is allemaal leuk en aardig, maar je bent ook Malle Pietje niet hè, het prijsverschil mag niet te veel pijn doen.

Als je jezelf niet te veel wilt kwellen met ingewikkeld gewetensgedoe kun je niet anders dan die buy local romantiek links te laten liggen. Je beperkt je tot de online kiloknallers en organiseert een schoon, eerlijk gevecht. Kijken wie er overeind blijft.

Kijkt u even mee: hier en hier. Scheelt je vijftig euro, toch een knappe cassette. Maar ja, welke maat klompen zou je hebben? Twijfel is geen probleem bij de dure Futurumshop. Je bestelt gewoon twee maten en wat je niet past stuur je terug, gratis en voor niks. Bij 12gobiking ligt de prijs van de sneeuwschuivers weliswaar een stuk lager, de retourkosten zijn voor de consument. Appeltje-eitje: je bestelt twee maten bij Futurumshop, in je eigen hoofd inmiddels beter bekend als de online paswinkel van Nederland. Daarna alles gratis retour. Want écht bestellen doen we bij 12gobiking. Suckers!

De vraag is natuurlijk: mag dat? Typisch zo’n vraag die je voorlegt aan fietsvriend Ed tijdens een gure rit door het onvolprezen Midden-Delfland. Ed is vooral te lui om geen dief van zijn eigen portemonnee te zijn maar is nooit te beroerd daar een ethische draai aan te geven.

Ik rijd linkser dan ik stem en al snel ontvouwt zich een discussie langs vertrouwde politiek-economische lijnen. Ed redeneert vanuit het idee dat als iedereen dit zou doen, het systeem niet meer werkt en Futurumshop haar fijne retourbeleid zal moeten aanpassen. Ik ben niet onder de indruk van zijn Kantiaanse logica. Nee, nee, houd ik vol: ik heb de morele plicht, als consument en daarmee als burger, om de grenzen van het verdienmodel op te zoeken. Door Futurumshop de uiterste consequenties van haar eigen beleid te laten proeven, dwing ik haar om verder te innoveren. Je portemonnee te vriend houden en een mooiere wereld scheppen – een klassieke win/win.

Met warme voetjes en vol van mijn eigen gelijk kom ik thuis. Kaartje op de mat. Van Futurumshop. Omdat ze me als vaste klant zo enorm waarderen ligt er een cadeautje voor me klaar. Echte Coolmax sokken t.w.v. €9.95! De opwinding maakt al snel plaats voor schaamte. Zo’n aardige club, zo’n genereus retourbeleid. En daar dan misbruik van willen maken. Bah.

De kleine lettertjes redden de dag. Voor een paar lullige sokken moet ik voor minimaal 35 euro aan fietsmeuk bestellen. En “de minimum bestelwaarde moet ook gehaald worden na het retourneren van artikelen”. Ik haal opgelucht adem. Ook voor Futurumshop is waardering gewoon een rekensom.

Had ik bijna gevoelens van sympathie en redelijkheid mijn consumentengedrag laten vervuilen.