Fictie mag gewoon praten over het gehandicapte lichaam: Wypkje interviewt Andries
Alles wat je wilde weten over onderzoek op het randje is nu beschikbaar in de Podcastafette van het lectoraat Change Management. Kenniskringleden bevragen hun collega-onderzoekers over verwaarloosde lijven, vuige roddels, films, recruiters, corporate activism, studenten op de speelvloer, onzekerheid, organisatieadviseurs en nog veel meer.
Deze keer is het woord aan Andries Hiskes. Andries praat met Wypkje van der Heide over zijn promotieonderzoek, een mooie combinatie tussen literatuurwetenschap en disability studies.
Dit begon met een student die op een rolstoel zijn lokaal binnenrolde, en Andries als docent opmerkte dat er weinig ruimte was om te bespreken hoe je hier als omgeving op reageert, terwijl er overduidelijk een reactie was bij de studenten die al in het klaslokaal zaten. Hij onderzoekt daarom hoe literatuur en andere kunstvormen ruimte bieden om hierover het gesprek aan te gaan.
Juist in tijden van inclusie en diversiteit discours zijn dit de vormen bij uitstek om te onderzoeken, volgens Andries. Mensen kunnen nu vaak denken “Mag ik dit wel zeggen?” vooral als het gaat om beladen onderwerpen als handicap en zelfbeschadiging. Wat literatuur bijzonder maakt is juist dat het fictie is: “Fictie hoeft zich niet aan de normen te houden van onze huidige moraliteit […] fictie mag gewoon praten.”
Een werk kan tegelijkertijd aantrekken en walging oproepen. Literatuur kan paradoxale gevoelens opwekken. In plaats van daar meteen een oordeel over te hebben, is het onderzoeken daarvan waar het om draait. Aan de hand van werken zoals A Little Life (Hanya Yanagihari) en de film The Elephant Man vertelt Andries wat deze teksten zeggen over het gehandicapte lichaam en wat we daarmee kunnen als we de tijd nemen om te lezen, te kijken, en onze reacties onder de loep te nemen te bevragen.
Neem de tijd om deze podcast te beluisteren, en bevraag je eigen reactie!