LECTORAAT CHANGE MANAGEMENT – De Haagse Hogeschool

Tijd voor een blog publiceren en het is chaos in mijn hoofd. Ben er al twee keer eerder eraan begonnen maar ben er niet blij mee. Er rijden teveel treintjes in mijn hoofd die niet weten waar ze heen moeten.

Ik hou niet van chaos. Afgelopen weekend was er 10 minuten chaos in mijn huis, tijdens een kinderfeestje: 14 kinderen – kinderen die rennen, kinderen die schreeuwen, kinderen die springen op de bank, kinderen op mijn dreumes. Ik voelde paniek op komen en wist niet waar ik het zoeken moest, dus ging schreeuwen tegen manlief om me te helpen en op te schieten met sushi maken zodat de volgende ordelijkere fase kon starten.

Voor mijn onderzoek lees ik vier boeken tegelijkertijd, luister naar verschillende podcasts, volg workshops. Ik denk dat ze me ergens naartoe gaan brengen maar zie nog niet precies hoe. Ik ben op zoek naar het patroon, het verhaal, het model.

Mijn man zei later na dat alles was opgeruimd: ‘Waarom ging je niet even op de bank zitten met de dreumes en de boel de boel laten?’ Ik wierp natuurlijk iets tegen maar dacht – ja, waarom niet? Dan had ik mijn dreumes in veiligheid gebracht en de chaos kunnen observeren. En misschien een bepaald ritme kunnen ontdekken in het rennen en schreeuwen van de kinderen.

Zou dat ook in de niet fysieke wereld van gedachten werken? Zitten en kijken naar de treinen die rond vliegen in mijn hoofd. Voor 10 minuten. De chaos de chaos te laten zijn zonder er tegen te vechten …

.

.

.

.

.

.

.