LECTORAAT CHANGE MANAGEMENT – De Haagse Hogeschool

Deep democracy is eigenlijk een filosofie/theorie die over macht in organisaties gaat. De macht van het diversiteitsdenken, over een andere manier van besluitvorming, over omgaan met tegenstellingen en conflicten in groepen. De vraag die mij hierin puzzelt; is dit iets waarmee een organisatiesysteem echt zou kunnen kantelen? Mijn ervaring met team- en organisatiecoaching is dat groeps-en organisatiesystemen hardnekkige beestjes zijn om te veranderen. De complexiteit en eigen dynamiek van een organisatiesysteem heeft een gelaagdheid die zich niet makkelijk in beweging laat brengen. En nee, het is niet de schuld van de manager of van de economie. Ze spelen er wel een rol in. Het boek van Luyendijk* laat haarscherp zien hoe de dynamiek van een organisatiesysteem kan werken in wisselwerking met de omgeving. Het meest schokkende vond ik nog wel dat het zo weer kan gebeuren, dus geen sense of urgency, we gaan gewoon weer verder.
Deep democracy gaat mi over het organiseren van meervoudige perspectieven. Dat raakt meteen het thema  macht, want het stelt vraagtekens bij dominante vertogen over organiseren, over hierarchische verhoudingen en ja ook over ego’s en narcisme. (soms is het gewoon lekker om het voor het zeggen te hebben of gelijk te hebben of in ieder geval dat idee te hebben en jouw idee is gewoon het beste, toch?)
Deep democracy gaat over inclusion, net zo als een dominant vertoog per definitie over exclusion gaat.
Maar hoeveel diversteit verdraagt een organisatie? Zijn er grenzen aan, moet het altijd en overal of is dat niet werkbaar of gewoon doodvermoeiend? Of gaat over dit over het leren van sensitiviteit voor verschillen en juist die waarderen? En kun je dat leren?
Een mooi voorbeeld van inclusion en multiperspectiviteit vind ik een filmfragment van The intouchables, waarin de betekenis van een verjaardagsfeest van de twee hoofdpersonen er totaal anders ziet. En de diversiteit gaat niet alleen op voor het feestje. Zo wordt een organisatie toch een boogie wonderland. Swingend dus!

* Luyendijk,J (2015) ‘Het kan niet waar zijn’ Amsterdam/Antwerpen uitg.Atlas Contact