LECTORAAT CHANGE MANAGEMENT – De Haagse Hogeschool

Diversity Week 2025 ligt achter ons. Een week vol gesprekken, workshops en ontmoetingen, waarin De Haagse Hogeschool nadrukkelijk de vraag stelde: hoe bouwen we samen aan één community?

Bijna een feestje

Diversity Week had van alles: een smoothiebar met hapjes in de hal, een dansperformance die de campagne “Samen bouwen aan één community” aftrapte, alcoholvrije bubbels en taart om de lancering te vieren. Het leek bijna een feestje.

Maar we realiseren ons dat inclusie geen feestje is. Inclusie is werk. Soms lastig, soms ongemakkelijk, altijd nodig.

Wat deze week bijzonder maakte, waren niet de traktaties. Het waren de gesprekken. Over het verborgen curriculum dat onzichtbare regels in ons onderwijs bepaalt. Over hoe je als opleiding écht de stem van studenten kunt horen door een Diversity Board op te zetten. Over conflicten die je niet hoeft te vermijden, maar juist samen kunt oplossen.

Diversiteitsmoe?

De interne bewustwordingscampagne “Samen bouwen aan één community” zet ons aan het denken. Wat bedoelen we eigenlijk met ‘één community’? En wie bepaalt wie daar wel of niet onderdeel van is?

Want eerlijk: de opkomst tijdens Diversity Week was laag. Dat roept vragen op. Is het middel niet passend bij de behoefte die er leeft? Voelen mensen zich niet uitgenodigd of misschien juist overvraagd? Zijn we als organisatie diversiteitsmoe geworden?

Inclusie leeft namelijk wel binnen de organisatie, dat blijkt uit de vragen en signalen die ons Inclusion Office ontvangt, maar misschien niet op de manier die wij verwachten. Misschien zoeken collega’s geen week vol symboliek, maar een gesprek dat écht ergens over gaat. Minder posters, meer praktijk. Minder vieren, meer veranderen.

Waar verandering echt begint

Tijdens Diversity Week lieten medewerkers- en studentennetwerken zien dat ze meer zijn dan gezelligheidsclubs. Ze organiseerden workshops waarin collega’s en studenten in kleine, intieme gesprekken ervaringen konden delen die anders vaak onuitgesproken blijven, zoals over uitsluiting, ongemak en de wens om gehoord te worden.

En misschien is dat wel waar de behoefte ligt: niet in grote bijeenkomsten, maar in kleine ontmoetingen. In de moed om elkaar aan te spreken, te luisteren zonder direct te willen oplossen, en te blijven zoeken naar wat wél werkt.

Van week naar werk

Wat Diversity Week vooral liet zien, is dat inclusie niet gebonden is aan een week. Het is een proces, een voortdurend leerproces waarin elke dag telt.

Inclusie vraagt niet om een feestelijke week, maar om een dagelijkse keuze: om elkaar echt te horen, verschil te erkennen en kleine momenten te benutten waarin we samen leren en verbeteren.